Urny (niedalekiej) przyszłości - wystawa prototypów
Czy branża funeralna potrzebuje projektantów? Czy projektanci rozumieją tę branżę, czy potrafią projektować przedmioty dotykające tabu? Czego wymaga tak trudna i pełna zawiłości specyfika pracy? Z tymi wszystkimi pytaniami zmierzyło się czworo studentów Akademii Sztuki w Szczecinie podczas eksperymentalnego zadania projektowego „Projekt opakowania na śmierć – praca z tematem tabu” pod kierunkiem mgr Joanny Jurgi.
Studenci trzeciego roku studiów licencjackich, czyli projektanci, którzy już za chwilę trafią na rynek jako młodzi profesjonaliści, mieli za zadanie zastanowić się jak można zaprojektować urnę, by odpowiadała konkretnym potrzebom rynkowym, spełniała potrzeby osób żegnających najbliższych, a także była osadzona w bieżących lub nadchodzących trendach. Wstępem do zadania był wykład poświęcony specyfice branży, wytycznym jakie musi spełniać urna na prochy, jak również przegląd trendów i potrzeb społecznych związanych z branżą.
Każdy z młodych twórców wykazał się zupełnie inną wrażliwością, odniósł się do innych trendów i potrzeb, ukazując jak różne są nasze oczekiwania i spostrzeżenia odnoście designu funeralnego.
Wszystkie projekty zostały z prototypowane aby sprawdzić ich możliwości produkcyjne, a także zmierzyć się z realnym obiektem i jego skalą. Zadaniem młodych projektantów było również określenie grupy docelowej, sposobu produkcji i stworzenie spójnego brandingu dla nowego produktu.
Z przyjemnością prezentujemy wybrane prace studentów Akademii Sztuki w Szczecinie, na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów, kierunku Wzornictwo, specjalności Komunikacja Wizualna w Pracowni Projektowania Opakowań.
Wystawa prototypów odbyła się podczas ostatniej edycji Funeral Forum.
SaiSei, Julia Trojanowska
Projekt SaiSei (w języku japońskim: odrodzenie, ponowne narodziny) odnosi się do naszej potrzeby pielęgnacji pamięci o bliskich i kontaktu z naturą w świecie nieustającego pośpiechu. Na drewnianej podstawiez mahoniu osadzona jest urna (kula porośnięta mchem, który oczyszcza i produkuje tlen) oraz kadzidło. Minimalistyczna tablica informacyjna wypalona na drewnianej podstawie zawiera jedynie inicjały lub imię i nazwisko oraz rok urodzenia i śmierci. SaiSei poza piękną, wyważoną formą w duchu japońskiej estetyki ZEN, jest także żywym, rozwijającym się organizmem. Organiczna, roślinna forma stanowi namacalną metaforę kruchości życia. Dzięki swojej zdolności rozwijania się, rozkwitu i adaptacji do określonej pory roku przywodzi na myśl osobę żywą. Dzięki tej urnie ludzie mogą zachować część swoich bliskich w materii, którą trzeba się opiekować.
H2O, Natalia Kostov
Projekt urn H2O pozwala na pochówek zbiorowy. Urny inspirowane bąbelkami tworzącymi się na tafli wody, skorupkami jaj i czystością bieli. Woda jest nieodłączną częścią ludzkiego ciała, podczas kremacji dochodzi do rozdzielenia ciała i wody. Prochy spoczywające w urnach H2O metaforycznie ponownie łączą się z tym pierwiastkiem. Różne rozmiary urn pozwalają na tworzenie unikalnych kompozycji. Kształt półkuli oraz barwa bieli staje się bardzo uniwersalna i wkomponuje sięw wiele przestrzeni. Poza funkcją funeralną stają się one również dekoracyjnym dopełnieniem pomieszczenia. Odbiorcą urn H2O jest osoba ceniąca sobie rodzinność i bliskość. Pochówek rodzinny, zbiorowy na jaki pozwala idea urn H2O metaforycznie zatrzymuje bliskich w jednym miejscu – w domu. Rozwiązanie zatrzymania bliskich w zestawie urn H2O przyczynia się również do zmniejszenia ilości powierzchni w porównaniu do tradycyjnego pochówku rodzinnego.
LET’S TALK, Kacper Lendecki
Sześcienna urna Let’s talk wykonana ze stali nierdzewnej. W swojej prostej, surowej formie oprócz prochów skrywa projektor pozwalający na hologramowe wyświetlenie zmarłego. Serwer łączący się z chmurą pozwala odtworzyć głos zmarłego, jego ruch i wszystkie zapisane o nim dane, tworząc poczucie, że osoba, która odeszła, jest nadal wśród nas. Wrażenia wizualne uzupełnia możliwość rozmowy z bliskim dzięki wykorzystaniu sztucznej inteligencji oraz danych dostarczonych o zmarłym przez rodzinę, znajomych, jak i informacji pozyskanych z profili umieszczonych w mediach społecznościowych oraz innych bazach danych. Dane zmarłego są grawerowane na zewnętrznej ściance urny i pozostają widoczne po umieszczeniu w kolumbarium.
METAFORA WIDZENIA, Patrycja Kowalczuk
Projekt Metafora Widzenia to urna, która reaguje na kontakt z człowiekiem. Prosta elegancka bryła kuli w zetknięciu z ciepłem ludzkich dłoni odkrywa swoje wnętrze – prochy skompresowane do unikatowej, nierównomiernej bryły. Metafora widzenia to koncepcyjny projekt pochówku z przeznaczeniem do zatrzymania w domu lub miejscu dostępnym. Po utracie bliskiej osoby, nie możemy jej fizycznie dotknąć. Urna stanowi symbol zmarłego i niejako poprzez swoją termoreaktywność zaprasza do kontaktu – trzymania w dłoniach, przytulania. W ten sposób możemy ponownie być blisko osoby, która odeszła. Informacja o zmarłej osobie umieszczona jest na ściętej podstawie, na grawerowanej blaszce.
